Frame) (Plank on bulkhead), (Navy-Board), (Dockyard), (Admirality) ?
In het boterham systeem (" B&B"),
bouwt men het schip op via verschillende uitgezaagde lagen= plankjes.
Ofwel zijn ze parallel aan de kiel of de waterlijn. Nadat de
verschillende plankjes op elkaar zijn gelijmd, worden ze op de
uiteindelijke vorm gebracht, met behulp van malletjes. De binnenkant
van de meeste plankjes is meestal hol, zodat we een romp bekomen uit
een dunne laag hout. Het werken van de romp, door vochtigheid enz.,
wordt daardoor beperkt en kan het hout minder gaan werken.
In het plank op dwarsschot (" POB") maakt
men gebruik van volle dwarsschotjes, meestal gezaagd uit triplex die
dwars op een langsschot zijn geplaatst. Dit langsschot heeft dan het
langsprofiel van het schip . Deze bouw methode wordt meestal in
Europese bouwdozen gebruikt.
Bij plank op spant (" POF") Dit is een
variant van de "POB" maar in plaats van
volle dwarsschotjes, bouwt men hier spanten op, zoals in veel echte
schepen. Deze spanten worden dan haaks op een kiel geplaatst.
De huidplanken, bij de twee bovenste systemen, worden dan aan de
dwarsschotjes of spanten bevestigd. ( Niets houd u natuurlijk tegen
van ook een B&B romp te beplanken) .
De huidplanken moeten dan wel telkens in vorm worden gemaakt en
eventueel afgeschuind.
Door de grote ruimte tussen de dwarsschotjes bij ("
POB") worden deze rompen meestal
met een dubbele beplanking gemaakt. de eerste laag ( Leerlaag) hoeft
dan niet zo mooi aansluitend te zijn en men hoeft de plankjes dan ook
niet te stomen en plooien. Daarna kan men de romp mooi afschuren met
schuurpapier. De tweede laag ( sierlaag) kan dan er opgelijmd worden.
Nadeel is dat de afstand tussen de dwarsschotjes nogal groot is. Vele
huidplankjes vertonen dan de neiging tot doorzakken. Sommige
modelbouwers plaatsen dan ook stukjes Balsa hout tussen de
dwarsschotjes om dit te voorkomen. De romp wordt dan eerst in vorm
geschuurd, voor men de "leerlaag" aanbrengt. ( Maar dan lijkt de romp
al meer op een "B&B" ).
Daar de spanten veel dichter bij elkaar staan in ("
POF"), komt dit probleem van doorzakken niet zoveel voor.
Voordeel van deze methode is dat de houten nageltjes, waarmee je de
plankjes bevestigd, meer voeding en houvast hebben in de spanten en op
een natuurlijke wijze uit elkaar staan.
'Dockyard' en
'Admiralty' zijn alternatieve
namen voor 'Navy Board' modellen..
In de 16°-17° eeuw bouwde de Britse navy niet zelf haar schepen. Die
bouw werd uitbesteed aan onderaannemers, nadat de heren van de
admiraliteit hun goedkeuring hadden gegeven. Deze heren waren geen
technici, noch konden ze een plan lezen. ( Meestal waren het
aristocraten- adel- en/of bedienden); Daarom werd van ieder schip een
model gemaakt, via dit 3D-model kon men dan beslissen of dit schip
werd gemaakt. In feite zijn dus de oude scheepsmodellen de plannen van
tegenwoordig. Hun constructie komt dus overeen met een plank op spant
bouwwijze. Met dit verschil dat ieder stukje hout, op het echte schip
aanwezig, ook op het model moet voorkomen. Daarom ook dat vele van
deze modellen aan de ene kant zijn voorzien van huidplanken en aan de
andere kant zonder huidplanken en men de structuur van de romp kon
bekijken.
