Bouwen van Bedford "Beetle" Walvissloep op 1/16.
Wie
kent er niet "Moby Dick" van Herman
Melville (1819-1891).
Met 21 lentes, monsterde Herman Melville, op 30 December 1840, aan op
De walvisvaarder 'Acushnet of Fairhaven, MA' voor een
walvisvaart naar de stille Oceaan. Kapitein was Mr. Ventine Pease.
Het schip hijste de zeilen op 3 jan 1841 en vaarde de Acushnet
de rivier af voorbij de grote werven van New Bedford. Toentertijd 'De'
walvis haven van de wereld, naar de Noord Atlantische oceaan.
Mervile was zo begeesterd door de reis dat het hem heeft geïnspireerd
tot het schrijven van een van de grote literaire werken in de Engelse
taal. Hij verbleef ongeveer 18 maanden op zee, weinig geschoold als
hij was, maar al met een grote ondervinding in het avontuur.
Zoals zijn figuur van Ishmael zei in 'Moby-Dick' Een walvisboot
was mijn Yale en Harvard college. Voor het schrijven van zijn
boek putte H. Merville rijkelijk uit zijn ervaring van deze reis. Nog
op de Acushnet rivier ontmoete hij Owen Chase, gedurende een
ontmoeting tussen walvisvaarders. Chase overhandigde hem een
geschreven verhaal van zijn vader aan boord van de walvisvaarder
'Essex'. Deze walvisvaarder was gezonken door toedoen van een potvis.
Het lezen van dat wonderbaarlijk verhaal op de eindeloze zee, bijna op
de zelfde plaats als de schipbreuk, had een verwonderlijke impuls op
mij, schreef H.Mervile later.
De 'New bedford walvissloep' was een heel lichte sloep van ongeveer 250-300kg. 28 voet lang en 6 voet breed. Het had geen hek zoals bij een giek maar had twee voorstevens zodat het snel van richting kon veranderen. De bemanning bestond gewoonlijk uit 6 man, maar het had meer dan 500 kg. aan uitrusting aan boord. Walvis sloepen waren een speciale soort van vaartuig en werden al snel, vanaf het prille begin gestandaardiseerd. De walvis sloep is een van de eerste voorwerpen die gemaakt werden volgens het Amerikaanse principe van 'massa productie'.
Er werden ongeveer 60.000 walvissloepen gebouwd tussen 1720 en 1920 door de Amerikaanse walvis industrie.De gemiddelde levensduur van een sloep bedroeg ongeveer 3 jaar. Daarna werden ze ter plaatse gedumpt langs heel de kust van de USA. Verwonderlijk is hert dan wel dat er ongeveer een 24 tal zijn overgebleven. Deze 24 maken nu deel uit van verschillende museum collecties.
Voor het model gebruiken we de tekeningen en de gegevens van het "Mistic seaport Museum" in “New-Bedford’.